Ben herşeyden önce sükunet ve dinginliğin, gönlümün damağına konduracağı,o engin münevver tadı istiyorum!.
İçimde bir Leyla Mecnun koşuşturması yok.
Öyle sanıyordum var zannediyordum. Ama..
Dünya gailesi, nasıl böyle mahrum bıraktı ki.?
İçimde Züleyhanın âhu enine mahbus bir Yusuf da bırakmamıştım..
Ellerim ayaklarım prangalıydı.
Merhaba, Âşığa dünyayı zindan eden aşkın hürriyeti,
Gecenin göğsüme dolanan ince zülüfleri,
Yıldızların bir emel kuşu olup, arşın tahtı altındaki niyazı,
Cilvesinin aynamdaki yansıması, teaşşûku
Ben karnımda hem zehri hem şifayı taşıyan bir yaban arısıyım , gönlüm baharı bekler. İşim gülistanda çiçek tozu toplamak. Güzeli aramak kırda, çiçeklerden.
Seni düşündükçe simetriler çizmek kovana.
Seni düşündükçe ovadan ovaya , vadiden vadiye intikal etmek.
Sen azaplı toprağın üzerinde göğeren, eflatun çiçeksin.
İpek ipliğiyle tenine işlenmiş o ebrûlar kehkeşân âdetâ
Yükselir sadrımda nârâlar sicm eder dâima
Bir nefeslik boşluk bırakmaz sukatâ-i nârâ
O ebrûlar kaç kelime kaç hece eder hisâb etsem, beyhûde çaba
Enâmilim değse kaleme, sa'y-ı mürekkeb kâfi değil
Ne lüzum deftere meşk u hat için
2018/ 2019
Aşkın rengini sordu
“Bilmiyorum” dedim
Bilseydim herşeyi o renge boyardım.
26.12.2018
Elmacık yanaklarında refah çiçekleri açıyordu .
Teni bir ummandı,
İnci çiçekleri Ya Hu aksırıyordu.
Kilitlerin güz yapraklına
Annem beni duvarların ötesinden bile işitir .
Tüm gürültüsüne rağmen beni kalabalıklar arasında duyar. Ben bir filiz iken üzerime dökülen şebnemi öper, okşar eritir .
Ona yaslandığım zaman içimdeki dağlar tuz buz olur. Hangi yöne yönelirsem orada beliriverir.
Annem bir elbise, bir çorap kuşatmasında bile beni yalnız bırakmaz. Sıcak çorba ile eşlik eder bana, dünyanin hangi tarafından gelirse gelsin sunulan hiç bir ikram , dilime sarılan o çorba kadar dost olamaz.Gözleri gözlerimde neşe arar daima. Küçük çocuklar gibi gözlerimde saklanan sevinci arar,
küçük çocuklar gibi gözbebeklerimin ellerinden tutar, oyunlar oynar.
Yastığımda yuva yapmış gözyaşlarımın ankâsıdır, annesidir aynı zamanda.
Güneş gibi parlamanın, çevrene lemaat saçmanın lüzumu yok .
Gerçekten kaybolanlar, gerçekte bulanlardır.
Yitik bir ev gibi ol, sahneyi maskaraya bırak.
Sen ayna ol yeter ve tüm renkleri kabul et , sana armağan edilen.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!