AĞLAMA ANNE
Çektiğin çileler öylesine çok,
Ne yerde çeken var ne gökte,
Kim olsa feryat figan ederdi,
Kim olsa durmadan ah edip inlerdi,
Bütün duyguları geride bırakmışım
Acılar, feryatlar hep kulağımda
Uçsuz bucaksız ıstıraplar denizindeyim
Gözyaşlarım tükendi
Artık Ağlamıyorum
AKŞAMLAR
Bir hüzün hâkim olur
Serin esen bir rüzgâr misali
Her şey bir bir kaybolur gözden
Sessizleşir kâinat
ALLAH’IM
Rahmet Kapını aç
Kalbime nurunu saç
Her zerrem sana muhtaç
Allah’ım, büyük Allah’ım
Sevgim kalmadı hiçbir şeye
Bakmadım masivaya sevgiyle
Bildim ki dünya değmez sevilmeye
Dünyanın faniliğini anladığımdan beri
Sen anlatmasan da her şeyi
Gözlerin anlatıyor seni
Anlamamak mümkün değil,
Anlatıyor gözlerin
Gizlesen de hislerini
Her şeyin bittiği gibi
Ömrün tükendiği gibi
Sönen ateşin söndüğü gibi
Bütün sevgiler biter
Sadakatle, vefayla dolu olan
Yüreklerin sevgisi asla bitmez
Yanımda olmasan da
Hayatta oluşun yeter
Varlığın, sevgin her şeye bedel
Canım vefakâr babam
Evladım deyip sevgiyle sarılan
BAŞLANGIÇ
Her şeyin bir başlangıcı olmalı
Gözyaşların silinmesi
Acıların bitmesi
Üzenlerden uzaklaşmak gibi
Bir bayram daha geldi
Ve beraberinde bir hüzün
Bayramlar bile değişmiş
Ne bir Sevinç, ne coşku yok şimdi
Eski güzellikler dostluklar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!