Yol kenarında, masum duruşuyla
Hüngür hüngür ağlayan ihtiyar
Sana bu zulüm ü yapanlar
Onlar da bir gün ihtiyar olacaklar
Sana çektirdikleri kadar
Belki, daha çok çekecek onlar
Kimi zaman esfele-i safiline alçalan
Kimi zaman cennete yükselen
Kendini bilip RABB' ini bilen
Hevadan kurtulan
İnsan
KÂİNATI SEYREDERKEN
Bir rüzgâr eser
Öylece bakakalırım
Sanki “gerçeği düşün” diye
Fısıldar kulağıma
Kalp kırmak büyük bir vebal
Bunu en çok kalbi kırılmış olanlar anlar
Kırılan kalp
Yıkılmış, virane bir saray misali
İçinde eser hüzünlü rüzgâr
İçi boş bir ney gibi
KAZANMAK KAYBETMEK
İnsan bu, bazen kazanır, bazen kaybeder.
Bazen sevinir bazen üzülür.
Kaybettim deme,
Bazen kaybetmek de kazanmaktır.
KIRAMADIM
Kırdılar, yok ettiler
Kırdılar önce en güzel umutlarımı
Lakin hunharca kırdılar
Mahzun ve sessiz yüreğimi
Sevgi dediğin gönülden olmalı,
Eğer sevgi de vefa olmazsa,
Böyle Sevgi, sevgi sayılmaz,
Sevgiler menfaat için olunca.
Belki bazı insanlar bunu his etmez,
Yine gözlerden yaş eksik olmuyor,
Yine masumlar perişan, umutlar hüsran.
İnsanlık karanlıklar içinde,
Mevsimler son bahara doğru yol alırken.
Vefa ile bağlı gönüller vefasızlık içinde,
MİRAÇ GECESİ
Bu gece çıktı miraca peygamber
Yaratanla konuştu, o yüce rehber
Gelince, namazı hediye getirdi beraber
Bu gece, gecelerin yücesi bu gece miraç gecesi
MUTLULUK GÖZYAŞI
Hep üzüntüden olur ya
Hep kahırdan, acıdan gözyaşı
Dökeriz
Yeter artık bundan sonra
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!