Bir kere görsem de seni, efkârımdayken yüzün,
Envârın dan bin de olsa, ne gam kalır ne hüzün.
Sensiz bir ânım yok ki, us serseri, divane
Serde yoksan uğrar beynim hayal-i inkisare.
Kırk ikindi mevsiminde ağlayan gökler gibi
Ağlamalı, kırk yıl rûhum, senden yoksa nasibi
İlksin, ortasın, sonsun, aşkın tâzedir senin.
Hem yumuşak, hem lâtîf, hep nazlı ve nâzenin
Efkar:düşünce
Envârın:nûrun
Us:akıl
Hayal-i inkisar: hayal kırıklığı
Kayıt Tarihi : 29.8.2007 15:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)