Ruhumda benim... Şiiri - Hasan Belek 2

Zaman denen değirmen, öğütse de anları
Mevsimlerim şaşsa da, bahar ruhumda benim
Görmese de gözlerim, vefalı sabahları
Işığımı yansıtan, pınar ruhumda benim.

​Yalanların gölgesi, düşse de yollarıma
Zehirli sarmaşıklar, dolsa da kollarıma
Aldırmadan dünyanın, fani kurallarına
Vicdanımla yazdığım, kanun ruhumda benim.

​Kaybolsa da pusulam, hayat okyanusunda
Kırılsam da en zayıf, varlık anafurunda
Yalnızlığın o keskin, ayazı vurduğunda
Beni bende avutan, liman ruhumda benim.

​Eskitse de seneler, dizimdeki dermanı
Unuttursa da kader, en kutlu fermanı
Bedenim hissetmese, ne şöhreti ne şanı
Asla boyun eğmeyen, isyan ruhumda benim.

​Suskunluğa bürünüp, gizlesem de derdimi
Dost bildiğim uzatsa, hançerinin merdini
Bu can taşısa bile, binbir cihan derdini
Yeniden doğmak için, derman ruhumda benim.

​Kefenimi biçseler, daha tendeyken bu can
Sandılar ki tükendi, bitti koca bir destan
Kul Hasan'i der ki, ve lakin son sözü o an
Sonsuzluğa fısıldar, iman ruhumda benim...

Hasan Belek
21 Ekim 25-Akçay