Rubailer-I Şiiri - Erdal Gişi

*
Güneşle gölgenin birleştiği yer
Dışarıyla içeri kadar ince
Kalemin kağıda işlediği şey
Gönül kadar anlaşılmaz derince
*
Hastayım civan dostum bana öyle sert bakma
İçimde kış yaşarım ararat dağı kadar
kılıç gibi sözlerle içime hüzün saçma
Ki zelzele duyarım mahzun Marmara kadar
*
Hislerime kelepçeler
Takılmış da hissetmedim
Sazım perde perde tel tel
Sökülmüş de hissetmedim
*
Kanım damla damla sızar
Göl olur bir gün sevgili
Çektiren de bıkar bir gün
Cümle can olur sevgili
*
Kanımda kıpırdanmalar var yine
Başını taştan taşa vuran
Köpük köpük çağlayanlara gebe
Tatlı-sert rüzgarlar esiyor maziden
Şebnemler ekiyor gözlerime
*
Anlamıştım kırılacaktı kalbim
Gözlüğüm sebepsiz kırıldığı gün
Rüyam rutubete boğulduğu gün

Anlamıştım en son layık değildin
Sensiz İstanbul’dan ayrıldığım gün
*
Bir ipliğe tutundum sanki koptu kopacak
Ellerim pamuk gibi
Çok ince tariflerle geldim buraya kadar
Yüreğimde bir evham…
Çığlık koptu kopacak
*
Şükür yüreğimin de artık mukavemeti var
Her bakış erişemez mahrem gönül yurduma
Artık benim de öyle yukardan süzüşüm var
Aldırış etmiyorum çakalına kurduna….
*
Ne ben varım ne başkası unutma
Yollarsa hayalin mahsulü yalnız
Eğil bir çiçek al varsa semada
Belkide boşlukta anlarsın yalnız
*
Sensizlik gönlümün mahpus hanesi
Hayaller var ara sıra uğrayan
Özlemimdir uğuldayan dağlarda
Gizem dolu yaklaştıkça uzayan