Ademin yasak meyvesine aydınlık diye koşarken bir zaman diliminde herkes, ben cennette kalmayı yeğledim Ronahi.Yalnızlığımın içinde büyüyen esmer bir inciydi adın.Öyleki…bana cehennemi özletecek kadar…
İbrahimin ateşi yaksın kavursun bizi de Ronahi.
Ne Türk kalalım, ne Kürt, ne Laz olalım ne Çerkez.
Geçmişteki adımızı unuttuk biz Ronahi.
Ne masal dinlemeye vaktimiz kaldı. Ne efsane üretmeye.
Cebeci İstasyonunda bir akşam üstü
İncecikten bir yağmur yağıyordu yollara
Yeni baştan yaşıyorduk kaderimizi
Sıcak bir kara sevda
Yüreğimizin başında bağdaş kurup oturmuştu;
Acımsı, buruk.
Devamını Oku
İncecikten bir yağmur yağıyordu yollara
Yeni baştan yaşıyorduk kaderimizi
Sıcak bir kara sevda
Yüreğimizin başında bağdaş kurup oturmuştu;
Acımsı, buruk.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta