Roman Şiiri - Muammer Uçar

Bir romanım var benim kalınca
Ranzamın üstünde durur hep
Kapağında kirli sakallı bir adam
Elinde kalın tek içimlik sigarasıyla
Kaldırım taşına oturmuş hali
Dikkat edilince görünüyor
Gözünden damlayan yaş tanesi
Hava soğuk orada her halde
Burnu ve kulakları kızarmış
Kafasında büyokrasi yok ama
Derin bir sevdası var galiba
Yerdeki taşlardan belli oluyor
Aşındırmış volta atarken yolları
Yorgun ve bitkin kaymış gözleri
Yanakları buruşmuş al tomurcuk
Sokak lambası gibi titrek ve uyuşuk
İyice kireçlenmiş dizleri ve eklemleri
Ayaklarında derman
Damarlarında kan kalmamış
Öldü desem ölmemiş
Topraklaşmaya başlamış yani
Kitabın son sayfasında sadece
Neredesin gözüm neredesin diye yazmış