Ey yar sana kırgınım,
Sevdanın pınarına açmışken
Gözyaşlarımla doldurttun avucumu.
Bilemedin ;
Aşka susamışlığımı,
Hüzne doygunluğumu.
Yazıp, karalamaya bize pek birşey bırakmamış Yaradan.
Yazılacak en güzel mısraları,
En güzel kafiyeleriyle
Eşsiz bir şiiri yazmış.
Sadece açıp bir fotoğrafını
Okumak kalıyor...
Ez mehkum, ez dîl girtîme,
Gemarîya zindanê herderê min rapêçîye,
Por, binzik û binçengê min gurîbuye,
Ka dayîka min bila min bike serşokê,
Bila bi tasikê dîsa li serê minda lêde,
Ka îja ezê qet birevîyam !?
Platonik bir aşk misali bizimki
Dağlarına, taşına, toprağına aşığız
Dağlarının yeşilliğiyle, sularınin akışıyla mest oluruz,
Rüzgarlarıyla kanatlanir diyar diyar dolanır dururuz
Ve her menzilde bir dengbejin ahengiyle yeniden diriliriz.
Ne sen,
Ne ihtiyar anam
Ve ne de elleri kınalı BACIM
Eğer nefes almıyorsa insanlarım
Ve eğer baş kaldırmamışsa
Tüm dağlarım
Dilo!
Ka bêj çi bu
Çi qewimî
Çima ew qas xembar
Çima ewqas bargiranî?
Ger rêvîyê dîrokêyî tu
Her insanek gava tê dinê
Kêm zêde bi sirûdeke tê,
Lê ez ne kêm ne zêde
Sirûda min bi girêya ko hatiye girêdan.
Hîn zarok bûm dê çu û bav xwe da dû,
Ey felek, felekê yeman
Derbas nabe wuha dem u devran
Demsal zivistan nava dilêm wêran
Diherike hêsrên min weke baran
Ey Xwuda! Ey yezdanê dilovan!
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!