Rezil Düzen Şiiri - Kasım Kobakçı

O kadar güzel ki yüzün,
Gül damlar dudaklarından,
Çevreler her tarafını,
Evrensel varlığın.

Girdi yüreğime katran,
Akıyor damarlarımdan,
Aşkın bu bölümündeki aşamadan,
Mutasyonlar bağışlanmadan.

O kadar güzel ki yüzün,
Sanki melekler seni öpmüş,
Kırmızı bayraklı gömlekler,
Biçmiş Mehmed'e gassal.

Çalgı aleti ud'un,
Melodisi kulaklarda,
Coşkuya sürükler bizi,
Bölümün ortasından.

Zirvesidir zevklerin,
Ruha dokunuşu ud'un,
İçirir fincanı sesi ile,
Aşık eder seni şaraba.

Itri'nin segah tekbiri,
Melodisi kulaklarda,
Gelmez başkalarının sesi,
Şehidimin yolundan.

Damaklar çatlatılmış,
Kahvaltılar serpilmiş,
Hafta sonu keyfinde,
Kuşlardan süt sağılmış.

Avutulmuş çocuklar,
Serpilmişler beş, altı yaşlarında,
Gençler mekan keşfinde,
Dağılmışlar gecelere.

Damaklar çatlatılmış,
Ciğerlerde gaz kokusu,
Fıçı yutmuş çocuklar,
Donuk gözlerde korkusu.

Dudaklar birleşmiş,
Değer katarlar aşklarına,
Kenetlenmiş eller,
Saldırırlar heyecanla.

Avuç içleri tütün,
Koklar ciğerlerin,
Cennet olurken gece,
Gidip gelir bedendeki yaşam.

Dudaklar birleşmiş,
Annenin göğsüyle,
Kalmamış geriye ceset,
Anlamın bittiği yerde.

Ayakta kalmak zor,
Bıçak sırtında bir ömür,
Asgari ücret kirayla,
Zor durumda bir gelecek.

Nasıl yaşanır bir sır,
Sevgiyle, vatanla, seçimle,
Bu sefer sıra bizde,
Şans bize de gülecek.

Ayakta durmak çok zor,
Yoksa belden aşağın,
Olsaydı eğer pantolonun,
Bağırsaklardı kemerin.

Başı dertte artık insanlığın,
Sıradan yaşamak çok zor,
Hayatın her anında,
Arka planda bir ses.

Tadını çaldı zalimler,
Kor gibi gelir insana nefesi,
Uydyrdu kendisi için,
Rezil bir düzen.