Resulullahın Çocuk Sevgisi

RESULULLAHIN ÇOCUK SEVGİ
Namaz kılarken nebi mescidi nebevide
Hasan ile Hüseyin torunu geldi yine

Efendimiz secdeye varana dek beklediler
Secdeye varınca da omuz una bindiler

Torunlar sırtındayken namaza etti devam
Ne kızdı, ne de küstü torunlara vesselam

Çünkü çok seviyordu ciğer parelerini
Soldurmamaya gayret ederdi güllerini

Sadece torunlara karşı değildi rahmeti
Tüm çocuklara karşı varidi merhameti

Bir bayram sabahı bir yetim çocuk görür
Ellerinden tutarak evine dek götürür

Mübarek elleriyle siler gözyaşlarını
Giydirir üzerine bayramlık libasını

Ve dönerek yetime olsun diyordu senin
Hz, Ayşe annen torunlarım kardeşin

İstermisin sana ben bir baba olayım
Hz. Ali yi de sana amca kılayım

Hak nebiden bu sözü işitince o çocuk
Etrafa dağıtmaya başlamıştı gülücük

İş te kutlu nebinin sevgisi böyle idi
Tüm masum çocukların canıydı cananıydı

Nebi onları sever onlarda hak nebiyi
Oturtturup öperdi dizlerine sabi yi

Sabiyi sevme’ yenin merhameti yok derdi
Çocuklara ezadan insanı menederdi

İsmet söyler nebinin sevgisi fazla idi
Hangi çocuk olursa severdi incitmezdi.