Çay gibi sıcak olsun nefesin
Yuvamı ısıtsın buharı
Ellerimin titremesi kesilsin
Yıkılsın gönlümün duvarı
Şeker atma öyle beklesin
Gözlerin çayıma tat versin
Mahallede sanki yalnız sen vardın
Parkları süslerdin
Kuşları aşkla cıvıldatırdın
Ben hep uzaktan bakardım
Yüreğim bayram yeriydi
Gönlüm şenliğe bürünürdü
Çiçeklerle sohbete başladım
Daha narin daha derin
İtiraz etmiyorlar
Suçlamıyorlar
Sabırla dinliyorlar
Önyargı nedir bilmiyorlar
Dağılıyor insan aşktan
Böyle tüy gibi
Kurumuş çiçek poleni gibi
Küçücük tohum gibi
Ufacık bir nefes yeter
Onu un ufak etmeye
Ben yorulmak nedir
Bilmem
Yıllar süren arayışım
Nihayete erdi
Menzile vardım
Şimdi sıra sabır
Çırılçıplak soy ruhumu
Göreceksin dumanlı hislerimi
Nasıl köz ettiğini ciğerlerimi
Anlasın insanlar durumu
Senin merhamet yoksunu olduğunu
Siyah ve çirkin bir kuğu
Penceremde duran buğu
Yalnızlıktan olsa gerek
Anlaşılmadan ölerek
Aşksız bir ömre
Elveda ederek
Çirkin bir surat
Aksetmiş dışarı içindeki pislik
Dışa vurmuş melanet
Ne iyilik bilir ne sevap
Gösteriş meraklısı yosma
Duygusal davranır ama
Ah be çizilmiş kadın
Çizdin gönlümün duvarlarını
Karaladın aşk fermanlarını
Verdin ölüm kararlarını
Ah be kadın
Katil kadın
Çoban boğazı, deresi
Şehrime geçidim
Karşılarsın beni yıllardır
Tavrıma bakmadan
Fikrimden gocunmadan
Yitik bir evlat gibi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!