Reşat Karabağ Şiirleri - Şair Reşat Karabağ

Bahar gelmiş memleketimin dağlarına
Kardelenlerin toprağı yırttığı mevsimdir, şimdi.
Kura’nın suları sığmaz bendine, başlamıştır isyana
Cemre’nin toprağa düştüğü mevsimdir, şimdi.

Çıkıp kalenin surlarına bakacaksın ovaya

*Kara bulutlar kaplamıştı güneşi,
Karanlıktı, kapkaranlıktı sanki yeryüzü.

Bir ışık bekliyordu yaşlısı genci,
Kadını, erkeği, yetimi, öksüzü
Bir ışık bekliyordu, yangın yürekler

Önce iyi bir insan, iyi bir dost, iyi bir hekim Sayın Dr. Turgut ALP'E

Bazen bir bakışta,
bazen bir sözcükte binlerce anlam,
Konuştukça açar yediveren gülleri...

Yiğitti mertti,
Adam gibi adamdı.
sabahları erken kalkmayı severdi
Günü bütünüyle yaşamak isterdi
Hiç aşık olmamıştı
hep dolu dolu severdi

ağaçta dalım,
kovanda balım,
her nefeste canım, canım, canım…
içtiğim su, kokladığım hava,
tanrıya ettiğim dua…
aldığım nefes,

Sözcükler seninle anlamlı,
Ezgilerde her an seni bulmak mümkün.
Renklerin ifade ettiği değer
Varlığınla anlam bulur.
Eğer gidersen uzaklara bir gün,
Türküler o gün öksüz kalır.

ÖĞRETMENİM

Öğretmenim,
Sen yükledin yüreğime
En yüce sevgiyi
Korku nedir bilmem,

Aradahan'da doğmuşum,
Güneşin sıcaklığıyla yeni tanışan
Bir Mayıs günü.
Altı çocuklu bir memurun.
Üçüncü çocuğuyum.
Doğar doğmaz sarmışlar toprağa

Gecenin karalığına yansır
Düşlerimin kar beyazlığı
Dağ başlarının soğukluğu işler iliklerime
Öksüz sevdam düşünce
Sorgusuz sualsiz aklımın bir kösesine…
Masum bir haykırıştı

Aynaya baktım;
Aynada mahzun bir resim
Bir selam vereyim dedim
Engelledi gözyaşım…

Gökyüzüne baktım;