Remzi Gülek Şiirleri - Şair Remzi Gülek

Ben, oturmuşum bir taşa, Çamlıca’da
Tüm Evren, gelmiş oturmuş omzuma
Bakıyor benimle mehtaba
Ve ah, diyor, ah

Ah’lıyor kendine baktıkça

Ah biliyorum sevgilim;
bizi iyileştirmeyeceğini sözcüklerin
gözyaşlarına ilişirken yitik ellerim

Biliyorum, hiçbir söz bizi özgürleştirmeyecek;
acılardan ve arzulardan

Ah şu kendimi bin bir parçaya bölsem
Her birini, birbirinden habersiz çöllere üflesem

Ne ben kurtulabilirim kendimden
Ne de bulup birleştirebilirsin sen

Bu gece
susmak anlamsız
gitmek de
ve hatta, ölmek de

Evet, bazen her şey anlamsızlaşır

Bana gururlu şeyler söyle
mutlu hikayeler
huzurlu güzellikler
bilirsin işte öyle şeyler

umudu anlat

Bıraksam içimde çürüyecek
Çıkarsam, kan kaybından öleceğim

Asılıyım
Hayalet bir ipte
Nereden sarktığını bilmediğim
Görüyorum, tam da önümde

Fareler dolaşıyor deşilmiş karnımın içinde

Islıksız parklardan geçtim
Hangi kadehi tutsam, kan içtim
Susadım, sustum
Susuzluğumu yutkundum

Parıltılı bir gözle yaktım Evren’i

ellerim titriyor, kan revan içinde
kopacak kıyamet, bir kaç saniye içinde
ve dikeni gülüne yerleştirmek
bana düşense

bırak aksın kanlarım
acısın canım
dökülsün gözyaşlarım
beni düşünüyormuş gibi yapma
bu daha çok acıtır canımı
yalanlarından sıkılmadın mı