1
Kendimi önemsediğim günler vardı
Varlık’ı önemsediğim günler
Güzelliği önemsediğim
Yanmayı
Feda’yı
Güzel düşlerin rutubetli yatağı
Pençelerinle parçaladığın küflü perde
Şimdi kalbini çıkartıp koyuyorsun bir kâseye
Ve bir büyü üflüyorsun içine
Biliyorum geçecek bunların hepsi;
içimdeki sessizliğinin sızısı ve endişesi
İyi de kim gözetecek beni
terk edince hasreti de böyleliğimi?
Duydum, severmiş bir oğlanı
İnsan bazen,
Her şeyi yerine bırakıp
Sessizce içmek istiyor bir sohbeti,
Gözlerinde gözlerini görebileceği.
İçip arınmak,
1
Kaç şiiri öldürdüm aklımın çarmıhında
O aklım ki toy
O aklım ki sakar
O aklım ki yetim
Okyanusun karanlık sularında
-Binlerce yolu vardır ışığı görmenin
Hayır, ona mecbur değilsin
O, mundar ve kirli
O, bozguncu ve zehirli
O, yok bile! O, hile
Onu hemen terk etmelisin, beni dinle
kimse bilmiyor
kimse farkında değil
kalabalık çok yoğun
yüzler seçilmiyor
yan odada uyuyan kim
O gün çok öfkeliydim
Ama etrafta kavga edecek kimse yoktu
Sonraki gün sevgiyle coşuyordum
Ama etrafta sevişecek kimse yoktu
İncitmek istiyorum bu gece seni
Canını yakmak
Tıpkı
bir çocuğun
hırçın küskünlüğündeki
kıskanç infiallerindeki gibi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!