Reform Ve And Şiiri - Mustafa Sevimli

Tükettikçe tükeniyorum her an
Acımasız bakışları üzerimde zamanın
Bir labirentin açmazına kilitlenmişim
Kaçıp gittiğim yer hep aynı yer

Ayaklarımı çektim yerin omuzlarından
Yürek ritimlerim toprağın nabzıyla aynı
Serseri kurşun gibi başıboş hedefsizim
Hangi yürekte hayat bulurum bilmiyorum ki

Öldüresiye sarıp sarmaladığım hayat
Ölümün ruhuyla yeniden can verdi bana
Suyun ve toprağın tuzu belirince alnımdaki terde
Ellerimle kurduğum dünya uçtu gökyüzüne

Adımlarım ayın hareketlerine ayarlı
Bir çam kokusunda düşledim hürriyeti
Kökenim semanın derinliklerinde saklı
Bir yağmur damlası benden bana

Anlamsızlıktan kaçar gibi kaçtım kendimden
Korkulara sığındım korkusuzluk ümidiyle
Kamufle edilmiş sevgiler doğurdu yüreğim
Korkuyu da sevgiyi de heba etti gözlerim

Ve sonra birden ayaklarımı fark ettim önce
Yazık ki sadece yürümek için kullanmışım
Şimdi artık yeni bir hamle zamanıdır
Başın ellerinin arasında otur dinlen biraz

Bir reform hareketi başlatmalı bu kâinatta
Taşlar oynamalı yerinden ve savrulmalı toprak
Güneş bile farklı doğmalı biraz daha mavi
Yelkenleri indirip öyle girmeli fırtınaya

Toprağa ve suya ve incire ve zeytine
Tur dağına ve doruğunda oturan dolunaya
Dünyanın kalbine ve kalbin dünyasına
Ve arşı taşıyan dokuz meleğe andolsun ki

Yüreğim sensizliğe alışmayacak asla
Sensizlik yüreğime kazınmayacak kat’a
Gözlerim sensizliğe bakmayacak kella
Sensizlik gözlerimden akmayacak Mevla

Sana ve bana ve aramızdaki yegâne bağa
Elleri ve ayakları çaprazlama kesilmiş sihirbaza
Süleyman’ın yolunda ilerleyen meskûn karıncaya
Ve çağlara ayna tutan mukaddes çağa andolsun ki

Doğduğu için güneş utanmayacak benden
Kul olduğum için utanmayacağım kimseden
Bir gün bir musibet gelirse bana tarafından
Ellerimi dizime vurup şikayet etmeyeceğim senden
21.06.2006