Recep Usta Şiiri - Mehmet Necip Özmen

üç dört dişi görünür gülümser de
bir de küçülen mavi gözleri
ölümü düşünür ister istemez
seksenle seksekleşen deli ömür
Selânik muhacırı Recep usta

iki başımayım diyor
iki başına iki insan
şizofren bir oğul
sormayın dedi geri kalanlarını
talihsizliğin yiyici akbabalarını

kan çanak gözleri kürekten harçtan
gözleri dik dik ekmeğine aşına
bir inşaatta ölüp giderse eğer
yaş seksen kulübe bir ev
elinde hâlâ mala ama
az da olsa bir kaç kuruş değer

ora mı yaban idi
burası mı yaban
vatandan vatana ilhak
düş gibi geride kalan
her şey ne kadar zor
iki vatanında da
vatansız olanlardan

baba kayıplarda Balkanlar'da
bir tıfıl çocuk Recep
nasıl baksın ana
çamaşırı el âlemin
el hanelerinde toprak ve çapa

bir deştik de
iyi mi ettik kötü mü ettik
dumanlandı maviş gözleri
ıraklara daldı
sarktı yüzü
bıraktı harcı malayı
elleri titrek kese tütünü çıkardı
sardı yaladı ve
sigarasını yaktı

iki kat sıvasız tuğla kondu
birinde ana delisi bir avrat
yiyici kuşlar gibi
bakarkör iki evlat

iki başına yalnızlık diyor her nefes verişinde
oğul istetmiyor ölümü
her yürekte bir fark
her yürekte nedenler
dertler çeşitli
çeşit çeşit kederler
bir hisse düştü biz dinleyenlere

Recep Usta nâmında gelip de
Recep Usta şanında gidenler

24 kasım 2007 Çakmaklı

Mehmet Necip Özmen