Şimdi seni anlatacağım kalemime
İkilemlerinin içinden sıyırıp ruhunu
Götürüp yıllar öncesine
Bir tren garına koyacağım
Ve bakacağım çok uzaklardan
Mutlulukla oyununa.
Haydi kalk,
Umut ektim yollara.
Bak bir çocuk uzanıyor
Küçük elleriyle omuzlarına,
Kaçma!
Bir kadının gözyaşları yağmur olmuş omzunda,
Diğerinin elleri siler, görmeden sen…
Bir, iki, üç
Yok!
Nereye ait olduğunu bilmeyen ayaklar
Bir ileri iki geri gider,
Ayaklarına sarılır raylar,
Güler umut,
Titrer kadın,
Ağlar…
Gitme!
Bir bilinse gelecek ötesi…
Bilinmez…
Akan, yıllar mıydı,
Arzu muydu yolları şaşırtan?
Öflemek yok.
Yumru mu olmak,
Yoksa yumruk mu vurmak hayatın kollarına
Çare miydi
Kim bile?
Şimdi topla omzunda kalan gözyaşlarını
Ve sarıl sımsıkı kollarına.
5.11.2014
Serap Demirtürk
Kayıt Tarihi : 11.11.2014 13:26:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!