Şimdi gidiyorum
Geçmişime bakarak geleceğimi bilmeyerek bir bilinmezin ortasında
Kaybolarak
Şimdi gidiyorum
Yüreğim elimde
Kalbimi senin vicdanına bırakmışım
Öylece medet umuyorum sanki senden
Hayla bekliyorum
Kimseyle aldatmadım seninle olan anılarımızı
Hayla bekliyorum
Beklerken senmişsin gibi başkalarına dokunuyorum başkalarında arıyorum seni
İsteseydin gelir bulurdun beni
Sesimden, gözlerimden
Bulurdun
İstemedin
Bir insanı sevmek zorunda kaldın mı hiç
Sadece anılarda,fotoğraflarda
Yüzümden siliniyor mutluluğum
Her geçen saat biraz daha yoruluyorum
Yokluğunun yanlızlığında biraz daha kayboluyorum aynaya her baktığımda tanıyamıyorum kendimi çökmüşüm yorulmuşum
Bitmişim de haberim olmamış
Senden sonra kaybolmuşum
Seninle olan anılarımızda, fotoğraflarımızda
Karanlıklar boğuyor beni
Ve ben karanlıktan çok korkarım
en iyi sen bilirdin
Karanlıktan korktuğumu
Öğreniyorum korkumla yaşamayı
Beni kimse önemsemedi
Görmedi kimse
Sessizdim
Kimsesizdim
Tahammülüm de kalmamış
Yıldızlar nefesim olmuş
Seni rüyamda gördüm bu gün
İnsan sevdiğini rüyasında görünce mutlu
Uyanırdı ya
Ben belirsizlikler içinde kayboldum
Beni sevmiyordun sevgilim
Rüyamda bile
Derin bir uykudan uyanmış gibiyim
Papatyalar açmış ağaçlar çiçeklenmiş
Seni görünce
Oysaki hiç çiçek açmazdın bana
İncir ağacım
Bir yas mevsiminden uyanmış gibiyim
Benim mücadelem sessizdi
Bir damla göz yaşına bakacak kadar
Muhtaç
Benim mücadelem sessizdi,
Yalnızdı oysa yanlızlıktan korkardım hep
Karanlıktan korktuğum gibi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!