Bir yangın sonrası
tüten dumanlar görüyorum düşlerimde.
Yanık kokusu
her şey için aynı...
Bir kalabalığın içinde,
belki yabancı bir şehirde,
seni görüyorum gündüz gözüyle.
Bir büyük yangından artan
kömür karası gözlerinle buluşuyor gözlerim.
Tesadüfler hep
tesadüfen mi olur acaba? !
Yoksa neden, sabahtan beri
her gördüğümü, benzettim sana! ...
Fazla bir şey hissetmiyoruz aslında
bu rastlaşmalarda.
İnsanın alışmadığı ne var ki! ...
' Seni tanıyorum ' der gibisin
yanındakinin kollarında.
' Ben de ' diyorum içimden,
' görüşürüz sonra '...
İşte hepsi bu.
Bir yangın sonrası
tüten ince bir duman...
Yanık kokusu
herkes için aynı.
Kayıt Tarihi : 11.11.2005 12:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!