Gül’ü düşman belledi amcası ebu cehil
Toprağa diri diri gömenler vardı cahil
Kardeşini katleden katil kabil de dahil
İnsanlığın tükenip bittiği yerdir Gazze
Gönüle hüzün düştü çaresiz artık neşe
Kısık bir ses yükseldi, son nefeste acıyla
Kimse duymaz feryadı, yetişmez ilacıyla
Dağlara versek yükü, kaldırmaz utancıyla
Varsın yıkılsın bu düzen, düşsün tahtı tacıyla
Körelmiş vicdanları, suspus tükenmiş anlık
Issızlığın örtüsü, evlerde perde perde
Bitmeyen gecelerdir, tek ortağımdır derde
Titrek mum ışığında, kendimi gölgelerde
Ararım umutları, söyleyin bana nerde?
Gözlerin yorgunluktan, dağılırken dikkati
Kundaktaki bebeğin, tahtadan beşiğiydi
Köyün en inatçısı, evin boz eşeğiydi
Huzurlu uyku yeri, yün yorgan döşeğiydi
Hasretle anıyorum,, geçip giden günleri
Çalan kavalın sesi, ne hoş tatlı müzikti
Geçmiş Olsun Bartın
Helalleşip her gün ana çocuk eşe
Başlar metrelerce yerin altında işe
Hasretlik çekilir gündüzleri güneşe
Bir umutla kazılır tırnakla eşe eşe
Bir anda yıkılır umutları peş peşe
Üstü başı yırtık, dokuz yamalı
Saç sakal karışmış, bıyık burmalı
Sorsan ki gözünde, hiç dünya malı
Geçmişi önüne, döküp ağladı
Usulca kapıya, vardı yavaşça
Yine hüzün doldu, düşen mısralar
Gençliğim o çağlar, gözümde tüttü
İçimde bir hasret, var bu aralar
Gezdiğim o dağlar, gözümde tüttü
Gelmez ki o günler, daha elbette
Büyüklere selam olsun sözümüz
Vatan millet aşkı daim özümüz
Zam haberi doldu artık gözümüz
Üç günlük dünyada gülsün yüzümüz
Aklım fazla ermez pek siyasete
İnsanlar tapar oldu kendi yaptığı puta
Kul köle oldular acımasız Nemrut'a
İnsanlığın durumu içler acısı vahim
Putları yere serdi o Hazreti İbrahim
Allah dedi ki ona; artık benim Halilim
Allah, insanı topraktan yarattı,
Akıl fikirle özenip donattı,
Bütün âleme insanı anlattı,
Şeytan, kendini beğenmiş inattı.
Yaratılandan farkı akıldı,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!