Git deme, gidemem kendi yoluma
Takacağım seni bir gün koluma
Nerden geldin kondun gönül dalıma?
Bırakmam kimseye ölsem de seni.
Neşemi hep senden alır, duyarım
Aklımdan çıktığın yok ki
Aklıma geldiğin zaman diyeyim
Seni düşündüğümde de demiyorum
Nasıl derim; zaten düşüncem sen olmuşsun
Bu aşk değilse ne
Dilediğin vakit çıkıp gel bana
Açık kapılarım sana her zaman
Önceden güldüğün gibi gül bana
Açık kapılarım sana her zaman
Ölsem bile seni yine unutmam
Çok uzun zamandır hasret kaldığım
O güzel yüzünü görmeye geldim
Yeter artık acılarla dolduğum
Huzura seninle ermeye geldim
Sen bilmezsen kimse bilmez halimi
Aşkımla durmadan alay edersin
Her şeyi büyütür olay edersin
Ayrılığı bile kolay edersin
Demek ki yanında bir kıymetim yok
Sabredemiyorum kırdığın yeter
Bakıp kaldım göklerin derin mavi rengine
Bir mana veremedim insanların cengine
Tekinin artısı yok eksisi yok tekine
Aynı evin çatısı gibi şu gök kubbemiz
Nereden bakarsan bak semada bir lambamız
Herkesin kendine olan günahı
Zalimin ne işe yarar eyvahı
Mazlumun elbette tutacak ahı
Pişmanlıklar fayda vermez orada
Gerçek karşısında insan durulur
Söylemesi kolay yaşaması zor
Anlamaz gönlünde taşımayan kor
Yananın hâlini yananlardan sor
Uzaktan uzağa hâller bilinmez
Çile çeken varsa çektiren vardır
Küçük olmasına rağmen korkusuz
Gözlerinden belli bitkin uykusuz
Çalışmak zorunda yoksa aç susuz
Neredeyse boyu kadar sandığı
Parlatalım diye yükselen sesi
Beni gördüğün zaman yüzünü çevirsen de
Ben her şeyinle seni hâlâ çok seviyorum
Sen, şu koca dağları üstüme devirsen de
Ben her şeyinle seni hâlâ çok seviyorum
Seninle yaşadığım günleri arıyorum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!