Huzur Ayı Ramazan Şiiri - Mehmet Cıngır

Gelişin nurunla aydınlatmıştı dünyayı,
Gidişin hüzne boğdu bizi ramazan ayı.
Gelişinle aydınlanmıştı kara yüzümüz,
Gidişinle yaşlarla doldu iki gözümüz.

Dün karşılamıştık sevinçle merhabalarla,
Uğurluyoruz şimdi hüzünle vedalarla.
Çok bekletme bizi tez gel,âşıkız sana biz,
Sahur ve iftarlarla sürsün muhabbetimiz.

Yaşarken gönlümüzde sayısız iniş çıkış,
İşledin içimize huzuru nakış nakış.
Arındı yüreklerimiz bütün kirlerinden,
Vazgeçti insanlar hep kötü fikirlerinden.

Yel gibi hayal gibi nasıl da geçti zaman,
Merhaba demeden veda dedik ey ramazan!
Pek alışmıştık senin manevi iklimine,
Yetişmek dileriz yine o haz mevsimine.

Ey ramazan,bize sonsuzluk duygusu verdin!
Türlü nimetlerini hep önümüze serdin.
Diz çöktü azgın nefsimiz önünde diz çöktü,
Nurun kalbimizdeki paslı çiviyi söktü.

Bin aydan hayırlıdır sende Kadir Gecesi,
Hasreti yürek dağlar, gelse de nicesi.
Sende o azgın şeytanlar zincire vurulur,
Alır seni seven bol ecir, mizan kurulur.