Rakik Şiiri - Adnan Durmaz

Rakik

her an kıyametler içinde devinir dünya gören görür görmeyen kör
kaç insan ölüyordu..kaç göç yollarda gözyaşı..o an..
kaç kuşun yuvasını savurdu fırtına..bir yerlerde kılınçlar kırılıyorda savaşmaktan..bütün efendiler yalancı cennetlerinde daltaşak dolaşırken
o an..çiçekler çılgınca çatlatıyordu kozalarını..delicesine sağanak dövüyordu göğsünü ayrılıkların
telgraf direkleri işgal orduları gibi yürüyordu..sokak lambaları ayyaş
o an
ki seni tanıdığım an..kıyametlerin ortasıydı..bir hay bir huy kızılca kıyametler
işkencede biri ölüyordu
bir şair cigarasının dumanına asmıştı kendini
tam o an
seni tanıdım ki
aynı zamanlarda karşılaşmak ne büyük bir yıldırım çarpışmasıydı
yıldız konuşmasıydı gözlerin

ama bütün efendiler de kölesidir ölümün..çürür gider leşleri biliyor musun kan içip can yiyenlerin de bir gün
çok şükür yanık bozlakların yolundan yürüttü hayat bizi..yoksuluz
oysa bulutlarımız vardı güneşlerimiz ve türkülerimiz ve kavgalarımız
işte her anı kıyamet dünyada sevdik
karavaşım benim
rakik bakışlım

ben ki gözlerindeki yıldızlardan tutuşup
yanmaktayım kıyametler ortasında
yandıkça çoğalmaktayım
başımda pervaneler
yangınıma vurgun
karavaşım benim
rakik bakışlı efendim

16/10/2005

adnan durmaz