Rakı Şişesinde Balık Olsam

Oturmuşum bir başıma..
Yalnızlığıma, Orhan Veli dinletiyorum
Oysa ne çok özlemişim çocukluğumu
Ne çok izah edememişim kendimi..
Ahh şu yalnızlığım,
Pekte kalabalığım.
Televizyonda biraz siyaset, biraz sevişenler
Hepsinden banane.
Gözlerim yorgun, içim buruk
Hayallerim kırık, canıma batıyor..
Bir yandan da Frank Sinatra çalıyor,
Bir gün diyorum benimde şiirlerime biri sesini katar mı?
Müşfik Kenter nede güzel okumuş
Hayat katmış fakir bir adamın zengin sözlerine.
Hep böyle mi olacak bakışlarım, küfredecesine
Düşüncelerim boğuk, bulanık
Yazmayacaktım! Küsmüştüm kağıt, kaleme.
Ne dertmiş bu bende ki, bilemedim.
Hayat; hastane penceresinden dışarı bakan hastaya değerli,
Özgürlük; tel örgülerin ardından denizi görmeye çalışan adamın.
Umut mu? Ben ihtimallerin hepsini yaktım.
Umutsuzluğa lüzum da yok aslında,
Sevmek bedava, gökyüzü bedava, şiir bedava..
Ne güzelde demiş Üstat Orhan Veli Kanık;
''Ahh birde rakı şişesinde balık olsam.''