Rakı, balık Ayvalık
Gece düştü Ayvalık’a, ruhumun gölgesi yandı.
Yakamoz giyindi gözlere, deniz başka güzeldi,
Nefeslere dokundu bir zaman, hayat ışıl ışıldı.
Dedim ya Ayvalık, buram buram hayat kokuyordu.
“Rakı, balık Ayvalık” yaptım, denize baka baka.
Esen tatlı ve ılık rüzgârın, tenime dokunuşunda,
Kendime gelip, yaşamanın farkındalığına vardım.
Gecenin güneşi açtı, dolaştım ruhumun koyunda.
Cennet tepesinden Ayvalık’ı seyrettim, san ki cenneti.
Bir kolunda cunda adası bir yanında sarımsaklı plajı…
Hayatı hapsetmişçesine sahilinde, yürüyordu âşıklar.
Mis gibi yosun kokan denizi, çağırıyordu yanan tenleri…
Oktay ÇEKAL
12.08.2014-21.57
Kayıt Tarihi : 10.12.2014 22:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!