Çıktım yücelere seyreyledim alemi.
Kaya dibinde açan bir, çiçek büyüledi beni
Kokusunu mu anlatsan bilmem, rengini mi?
Üzgünüm Allah ım sen affet sen affet bini.
Boşa yaşamışım, kör gezmişim ezeli
Tanıyamıyorum artık kendimi
Tuhaf, bir gariplik var üzerimde
Aynalara baktım uzun uzun.
İnanamadım kendime,bana ne olmuş böyle
Saçlarımdaki aklar takıldı gözlerime
Bakmaya kıyamam, doyamam sana
Çiçekten taç yapmışsın saçlarına
Çiçekler sönük kalmış yanında
Sen öyle bir güzel, öyle bir güzelsin ki
Pamuk gibi ellerin, uzun ince parmakların
Uzun uzun baktım ufuklara
Kaplıydı hep kara bulutlarla
Hiç umut ışığı yoktu ufukta
Amansız bir boran, bir fırtına
Güneş küs gibi saklanmıştı
Çoktun içimde öylesine çoktun
Ama, senin içinde ben yoktum
Duygularla yaşamak isterken aşkı
Yalanlarla, kurgularla boğuldum
Kimseye zararımda olmadı benim
Sarı güller gibi sararmadın mı?
Batan güneş gibi kararmadın mı?
Hasretini çekti gözler gönüller
Ahım tuttu güzel anlamadın mı?
Ben senin sevdan dan kömür köz oldum
Seni böldüm yıldızlara
Sonra güneşte toplandın
Kokunu savurdum göklere
Rüzgarlarla koklattın.
Bazen gömdüm toprağa
Yumruk yumruk kök saldın
Güneş doğmuyor bir türlü karanlığıma
Sana dokuna masam da gözlerin geliyor aklıma
Sensiz sevdamın boşluklarında
Sen hiç olmamış tın ki yanımda zaten
Karanlıklar ağlatıyor insanı ansızın
Orman denizi, sarılmış gökyüzüne.
Ala dağ, Boduro şenlenmiş yine.
Camlı terasta hafiften ürperince,
Gurur duydum Karabük’üm seninle.
Mencilis gizemi saklamış derine.
Ben güçlü bir kadınım
Göz yaşımı saklamam lazım
Bir anlatsam derdimi
Hıçkırarak ağlamam lazım
Ben güçlü bir kadınım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!