Putlaşmış Yaşamlar Şiiri - Müslüm Bayram

Ey! Kendini her şeyin üstünde sayanlar
Siz hiç yıldızları seyre dalıp bakmadınız mı?
Güce, iktidara, maddeye kanıp; mülkü soyanlar
Güneşi ocakta yanan çerağ mı sandınız!
Nuh tufanı gazabından ders almadınız mı?

Yıldızlar titrer karanlığa sayıklar
Sokaklar kar sessizliği mekânı sefillerin
Köpek ve kedilerin aç dolaştığı etrafında
Sıyrılmış derisinden etli benizler
El açmış Tanrı’ya yalvarıyorlar gibi
Put gibi yaşamaktan sıkılmadınız mı?

Cehaletiniz kininizden de beter be kardeşim
İnsanlığınıza ne şüphe!
Suskun dolaşırken biçare, alkışlarınız zulme
Köpüğünde boğulur diliniz,
Zehri engereğin sürüngen liginde
Diz çöküp eğilmekten sıkılmadınız mı?

Nizam terazisinde dersler barındıran
Ahenk içerisinde dönen dünyanın
Zembereğiyle oynamak kimin haddine?
Ormanların ezgisini dindirmek, akarsuyun izini
Engin göklerin altında sizi de bir ana doğurmadı mı?
Hangi Tanrının çocuklarısınız!
Yaşamları soldurmaktan yorulmadınız mı?