Prenses Natalia Şiiri - Turgut Erdoğan

Unutulmuş bir sonbahar sabahında
Bulunmayı bekleyen antik bir kent edâsıyla
Tepelerden yükselen güneşin,
Sanki... Sanki ölesiye inadına,
Apansız çıkıverdi karşıma;
O muhteşem endamıyla Prenses Natalia
Yana düşürülmüş siyah beresi başında,
Koyukırmızı pelerin mağrur omuzlarında.
Herkese dostça bakıyordu Prenses Natalia.
Bütün mevsimleri yaşardınız sırayla tavırlarında,
Sonbahar rüzgarlarını taşısada kumral saçlarında,
Hemen ilkbaharı yudumlardınız, zümrüt yeşili bakışlarında.
Yazın en belirgin özelliği...
Buğdaysı teni, ateş parçası dudaklarıında.
Kırılırsa o temiz hisleri,
Tez ulaşırsınız soğuk kış yağmurlarına.
Bundan böyle kırçiçeği denmeyecek ona,
Sizde alışın artık 'Prenses Natalia' adına