Postacı Şiiri - Sait Özdemir

İstanbul'a;

Ölürüm! Bir mektup gelir kapına
'Gönderen yok! 'deyip gider postacı
Soramazsın 'kime, kimin adına? '
Ansızın köşeyi döner postacı.

Bir derin muamma çöker bağrına
Uyursun 'belki gelir' deyip 'yarına'
Bir yıldıza kesip düşer saçına
Sonra gözlerinde söner postacı

'Benmişim İstanbul' dersin yürekten
'Efsane benmişim' sevmiş gerçekten
Sen görmezsin ama onu beklerken
Hep sizin sokaktan geçer postacı

Asla çalmaz kapınız asla bir daha
O gelmez erse de tövbe günaha
Ruhunu verince bir keder aha
Kuş olur sonsuza uçar postacı

(15 Eylül 2002 - Terkedilmişler Şehri)