Poşet Toplayan İkizler Şiiri - Memduh At ...

Poşet toplayan delinin ikiz kardeşiyim,
Kıl payı kurtuldum ikizimden.
Ben kelime biriktireceğim kardeşim, dedim,
Aşka ve şiire meylim var, anla halimden.
Ve ellerinde tütün sarısı,
Küfür beldesinde bir gece yarısı,
Gözleri İstanbul’a bir yağmur gibi yağan
Bir padişahın tebaasıyım hâlâ.
Biraz mağrur, biraz hazin, çokça kederli kelimelerim,
Aşktan sonra, ölümden önce.

Şiirin üzerinde bir kelepçe gölgesi,
Bir dizenin ilk hecesinde bile,
Müebbet hapis için dava açacak,
Cüppeli köle!
Kardeşim, poşet toplamak iyi işmiş meğer
Ortak geçmişin, aydınlık geleceğin masmavi rüyasına
Bir cemre gibi düşmüyorsa kelimeler.

Haine çıkmasın diye adım,
Hiçbir şiirime kral koymadım.
Benim nice yorulduğum ayakkabılarımdan belli,
Gözlerimden belli.
‘Ben de kendimce bir Bedrettin’im’ desem,
Bir akrep düşer tam kırk dokuz yılıma.
Hiçim ben abiler, bildiğiniz hiç!
Oranda yüzde bir,
Sayıda solda sıfır,
Ne esamem okunacak yüce katınızda,
Aranızdan geçeyim şöyle bir.

Ben yine kömür sobasında zehirlenen kardeşlerimin,
Yasını tutayım.
Şehitlerin gülden yapılmış tabutlarını,
Omuzlayayım.
Her kış mevsimi ayazlarda, deli poyrazlarda,
Kucakla odun taşıyayım mülteci barakalarına.
Siz şömine önlerinde terli ve huysuz,
Yeni bir romana başlamışken,
Bir Salome düşsün tuvalinize,
Can sıkıntınıza iyi gelir.

Kafka yaratıkları salın tüm Anadolu’ya
Kelimeler, şiirler, rozetler,
Nutuklar, size sizi söylesin,
Eğlenin abiler!
Kurtaracak bir de vatan armağan edelim size,
Entelektüel varlığınız şad olsun!
Haydi, bir fikir daha kov,
Bir rozet daha ekle,
Sayın, bayan, bay,
Sokak bunu istiyor!

Sizin olsun ne varsa ve ne kârsa
Olsun abiler.
Biz dünyadan geçmeye,
Ahrete göçmeye geldik,
Dilimize çok yabancı şikayet.
Siz üşümeye dayanamazsınız,
Buyurun sayın, bayan, bay,
Üzerinizdeki haklarımızla beraber,
Cehenneme!