Poet Of The Darkness Şiirleri - Şair Poe ...

Beni anladıklarını söylüyorlar
Hiç kimse beni anlayamaz
Hiç kimse...
*
Benim içimdeki masum şeytanı kim anlayabilir ki?
Ben, bu gördüğünüz ceset değilim

Karanlık odamdaki huzur parçalanıyor kalp atışlarımla
Her soluk alışım bana seni hatırlatırken
Her soluk verişim gönderir beni acının koynuna.
Ne kadar huzurluydum oysa sen yokken
Şimdiyse mücadele ediyorum içime soktuğun hastalıkla
Yatağımda boğuluyorum gözyaşlarımla.

Elimdeki kanlı masal lalesi
Sen de yaşadın mı benim gibi?
Hissettin mi ensemdeki sesi?
Ben de ölecek miyim bir masal gibi?
*
Ey kanlı masal lalesi

Gecenin karanlığı çöksün diye yalvarıyorum
Gözkapaklarımın dayanacak gücü kalmadı
Artık etrafıma bakmaya korkuyorum
Anıların ıstırabı bütün benliğimi kapladı.
Cesetler mezarlarından kalkıyorlar bu gün
Onları öldürdüğüm için boğazıma sarılıyorlar

Görmek değildir sevmek
Ruhunla hissetmektir aslında
Ümitlenmektir...
Hüzünlenmektir...
Belki de asıl korkmaktır
Sevginin adı

Boş gözlerin sebebini soracak gücüm yok
Bitkin bir şekilde yıkılan bedenim suskun
Gözlerim gene hayaller için kapanacak
Acılardan uzakta bedenim yorgun.
Hayallerin kalesinde yükselen güneş
Parmaklarımın arasından akıp gider

I

Yalnızlık sokaklarında kaybolan
Bir çocuktu gördüğüm
Tek sarıldığı ve tek avuntusu
Hayalleri olan bir çocuk

Cehennemin ateşi yakar bedenimi, yok eder sevgimi
İlk günden beri haykırırım gerçeği, her yeri kaplayan nefreti
Her gün sessiz çığlıklarım inletir hücremin duvarlarını
Anılar silmeye yetmez, akan gözyaşlarımı
Ne ölüm ne de yaşam kurtuluşum olamaz
Karanlık sadece avutur, yalanları unutturmaz

Kim tutabilirdi ki gözyaşlarını
Sonsuza kadar.
Ellerime vurulan bu prangalar
Bir ümit yangını,
Bir gerçekti alnıma yazılan.

Sahilde ağlamaklıydık ikimizde
Kaderimiz birleşmişti bu yerde
Ucubeleriydik bu hayatın
Sevgiden uzak bu şehirde
Lanet ettik her şeye
Sevgiye, güzelliğe