Poet Of The Darkness Şiirleri - Şair Poe ...

Kızılımsı gökyüzünden düşen iki damla değil ki gözyaşlarım
Onların içinde yağmur damlalarındaki umut yok
Sevgi sözcükleri anlatamaz ki onları, onlar benim acılarım.
Kumsalda yalnız yürüyorum şimdi, yalnızım dünyadan uzak.
Bıktım artık her şeyden, gözyaşlarım bile anlamını yitirdi
Bakmayın artık yüzüme, görmeye çalışmayın gözlerimdekini

Zaman akıyor biz farkında olmasakta
Gözlerimizi kapatsak
Kendimizi çöllere atsak bile
Zamandan kurtuluş yok
Zaman akıyor biz farkında olmasakta
Çıkmaz bir sokakta koşmuştuk belki de

Duvardaki yarıktan sızan güneş ışığı
Aydınlatabilir mi ruhumu?
Silebilir mi gözlerimden akan yaşları?
Onarabilir mi kırılan onurumu?
Ya beynimdeki sorular?
Tek istediğim bir umut

Hiç havada süzülen bir toz tanesinin
Bir amacı olduğunu düşündün mü?
Onu hiç hayatı için
Çırpınırken gördün mü?
Belki gördün ama dikkat etmedin
Ne de olsa bir toz deyip geçtin

Çiçekler kokmaz gibi gelir hani
Gözlerin görmez, kulaklarin da duymaz.
Sadece rüzgarin yüzüne çarpisini hissedersin.
Ayaklarina hakim olamazsin hani
Seni alip huzura götürüsünü seyredersin.
Insanlara uzanirsin ama kimse seni farketmez,

Bu gözler benim değil!
Ya bu eller,
Bu eller kimin?
Ben sadece yürüyen bir ceset miyim
Yoksa kenara atılmış bir beden mi?
Ben kimim, ben neyim,

Tarif edemediğim hisler sarmış yine
Sessizlik üstüme çökmüş bu gece
Her zamankinden farklı, her zamanki gibi yalnız
Bu anda, hep beraber hiçliğe daha yakınız.
Her yalnız gecedeki gibi umudu bırak
Sevginin koynunda, sevgiden uzak

Yağmur oldum aktım yeryüzüne
Çaresiz bir yalvarıştım belki de
Ben, boşluğu tatmayı
Ben, ağlayabilmeyi istedim bu gece.
*
Söz verdim umut dolu düşlere

Aydınlık ve karanlık diye
İkiye ayırmıştım yüzünü
İki ayrı yüz
İki ayrı insandın benim için...
Aydınlığınla kandırır
Karanlığınla beni yakardın

Güçsüz artık ruhum, bedenim durgun
Nefretim çığlık, sevgiler ise suskun.
*
Nefretti benim adım
Ölümden uzaktı hayallerim
Acımasızdı gözyaşlarım