bazen hayatta ağır ilerlediğini farkedersin.
dersin kendine, ‘’sorun bendemi, yoksa hayatmı böyle’’ diye
düşünürsün gecelerce yatağında, çıkış yolu alarsın.
bir gün gelir çıkış yolu belirir gözlerinin önünde.
Odur, eminsindir.
hayatın akısı, tutunacak dalın odur.
seversin içten içe, söylemek istersin ama korkarsın cevaptan.
yakınlaşırsın ve arkadaş sanar seni.
en sevdiği arkadaş.
evet sen onun arkadaşısındır,
ama onu kaybetmemek için sadece arkadaş
onun yanında olabilmek için.....
Kayıt Tarihi : 16.6.2011 22:55:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ahmet Kestek](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/06/16/platonik-79.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!