Platoni Şiiri - Hatice Ak

akşam olunca
ışıklarıyla konuşurdum yaşadığın şehrin
bütün yıldızları toplardı kubbesinde
ne kadar uzak durmaya çalışsam da
bazen elimi uzatsam
dokunacak kadar yakın olurdun
penceremde

limon çiçeği kokuları sızardı
balkon kapısından içeriye
çöpçatan kumrular sevişirdi
yol boyunca sebil taşlarında
mimozalar şarkı notalarına
dönüşürdü ellerimde

kıyısı deniz olan şehirler gibiydin ama
rıhtımın yoktu karaya ayak basılacak
tek katlı evlerin hep mavi boyalıydı
çiçek tarhlarında sardunyalar
ve yediveren güllerin
basamak basamak yükselirdi
merdivenlerde

sözlerinden şiir
gözlerinden sevda dökülen adam
ben sende ne kadarım bilmiyorum
sen benim bütün dünyam
bilmiyorum duyuyor musun beni
sana kavuşma hislerim
tamamiyle platoni

30 mart 2022-haticeak