o piyanonun tuşlarına
senin için dokundum
senin için dokudum yalnızlığı
romantizmin kollarında
ve gurbetin yollarında
düşe kalka yoruldum
ağır yağmurlarda sırılsıklam
deli dalgalarda umarsız
ve dipsiz çamurlarda
taşıdım seni yarınlara
ah sen ne ağırsın geleceğim
sonra yitirdim seni kaskatı duyarsızlıklarda
yitirdim her şeyimi
her tuş için bir ziyaret ödedim
her tuş için bir kez gördüm sonumu
ben çok sevdim piyanomu
hem kolum kanadım kırık kalsa da
ben hazırım her şeye
yeniden başlamaya
ben bir küçük ada'yım
piyanomun denizinde
sesin olmadığı yerde sessizlik
sonsuzluğun derininde
ankara; 9.01.1994
Zeki TüyenKayıt Tarihi : 17.10.2012 12:33:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Zeki Tüyen](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/10/17/piyano-11.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!