Seni dünyaya getirdim ya küçüğüm
Nasıl pişmanım bilemezsin
Seni sevmiyorum zannetme
Ancak büyüyünce anlarsın
Yıllardır savaşırımda küçüğüm
Ne kendimi nede sizi güldüremedim
Girdaplar içinde döner dururum
Sen benim sarhoşluğumsun
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
Devamını Oku
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
Hiç pişmanlık duymayınız dost...Dünyaya bırakmış olduğumuz en büyük eser evlatlarımızdır...Kaygılarımız ve endişelerimiz olabilir, bel ki yaşadıklarımızı onun da yaşamasını istemediğimiz içindir pişmanlığımız...Ama ana baba olarak görevimizi en iyi şekilde yerine getirebilirsek ne mutlu bize...Dilerim evlatlarınız yarınlara, umut dolu, geleceğe gülen gözlerle bakar...Mevlâ'm tüm evlatlarımıza hayırlı ömürler ve kısmet kapıları versin...Yüreğinize sağlık, kaleminiz daim olsun Seval Hanım...
Saygılar..
Hayat çok zor
öyle anlar olur ki tıpkı duygularını kaleme aldığın bu şiir gibi
umutsuzluğa karamsarlığa kaplanırsın çektiklerimi kimse çekmesin dersin
oysa bilemesin belkide onlar büyüyünce çok daha mutlu olurlar bizde onlarla çektiklermizi karamsarlıklarmızı unuturuz
Yüreğine sağlık sevgili Seval
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta