Pişiyorum Ben Şiiri - İsmet Murat Müçtehit

PİŞİYORUM BEN
Hiç kimse kınayıp yermesin beni,
Dünyada yalınız yaşıyorum ben.
Rabbim'in verdiği zarif bedeni,
Emanet olarak taşıyorum ben.

Hor hakir görmeyin halime bakıp,
Issız gecelerde ağıtlar yakıp,
Elemle kaynayıp, Çağlayıp akıp,
Dağ, tepe, bayırı aşıyorum ben.

İstemeyin sakın benden istizah,
Dilim döndüğünce eyleyim izah,
Anlatacaklarım değildir mizah,
Bir bardak su içsem, şişiyorum ben.

Koca kainatta yalnızım amma,
Sakın ola beni sahipsiz sanma,
Değil benim akibetim muamma,
Sabır kazanında pişiyorum ben.

Yaşım ilerledi kemale erdi,
Saçlarım ağardı fireyi verdi.
Nazenin bedenim yüklendi derdi,
Yürürken düz yolda düşüyorum ben.

İşfa eyleyiniz basın yayında,
Gözüm nemli, gönlüm kendi hayında,
Zemheride değil, Temmuz ayında,
Yüreğim buz kesti üşüyorum ben.

Helal kazanmayıp haram yiyerek,
Cami mescitlerde inileyeyek,
Affeyle Yarabbi bizi diyerek,
Dua edenlere şaşıyorum ben.

Kenara bıraktım sadak'ı ok'u,
Mahşere devrettim hakkı hukuku,
Müçtehit'im seyre dalıp ayyuku,
Sırtımda gam yükü taşıyorum ben.
İsmet Murat(Müçtehit)
Tüm.San.Der.
İç Anadolu Bölge Sorumlusu
Genel Başkan Yardımcısı
BABA HABER GAZETESİ
Ankara Haberler Müdürü