Pirim Şiiri - İrfan Erden

PİRİM

Bağlanmışlar gönül dergâhına

Dar-a durmuş taliplerin 

Pirim

Niyaz ederler 

Posta,

İz sürerler yolda

Boynumuzda 

Pir Mahmut’un tebereği

Hızır yoldaşımız ola...

Nasıl bir ikrardır ki 

Pirim 

Yolundan dönmezsin 

Sırrın vermezsin 

Candan geçersin 

Biat etmez

Bir bilgesin

Aydınlatırsın

Budandıkça çoğalırsın 

Sus pus olmuş 

Lâl dilleredir dillenmem 

Bozuk düzenin 

İrinli çarkında

Arar durursun 

Işığı  

İnsan-ı Kâmilde

Nasıl bir marifet ki 

Pirim 

Tek vücutsun

Kırkların meclisinde 

Kırk can içinde 

Soydan bağlısın

Kokım Seydali Ocağına 

Harama göz dikmezsin 

Derviş hırkasını çıkarmış 

Hilkatisin 

Demlenirsin can cana 

Musahibin ile

Kirven ile

Mekteb-i irfan ile 

Arşa değer sukutun

Ahval ile

Ayan ile.

Kınındadır

Zülfikar 

Pirim 

Kıyamazsın  

Zamane yezitlerine

Umut getirir 

Turnalar kan kızılı

Salman-ı Pak'tan

Babai-lere 

Kalender Çelebiye 

Divriği kalesine

Derisi yüzüldü,

Nesimi’nin

Enel Hak uğruna 

Şah yoluna...

Bu kaçıncı zulüm, bu kaçıncı ölüm 

Hak aşkına

Çerağ aşkına,

Erenler aşkına 

Nasıl bir inançtır ki 

Pirim

Kirlenmiş,

Tüketilmiş 

Bir çağda 

Kirlenmemiş umutlara 

Sürersin

Ilgar atını...

Şah Ahmet’ten

Yesi'den

Horasan’dan

Hünkâr Veli’den

Baba Mansur’a

Kureyşen’a...

Dönen dönse de 

Dönmedi Pir Sultan, yolundan 

Dost bağında açan 

Gonca bir gülsün

Gülleri Gevheri’den seçersin

Hakikat aşkınadır

Sabır ile imtihanımız 

Pirim

Serler verdik sır vermedik 

Yolumuz bir 

Süreğimiz bin bir

İkrarsız şeytanlaradır,

Düşkünleredir sözümüz 

Bir başına değilsin 

Derya-yı Umman’da 

Pirim 

Yoldaştır yoluna

Şeyh Şazeli Evlatları

Ne kutludurlar 

Gerçeğin sırrına varanlar

Hak aşkına,

Yol aşkına, 

Pir aşkına 

Gerçeğe hüü…

Aşk ile…