Piçin yılı Şiiri - Eşref Ozan Baygın

sabah sıfır altı : kırk dokuz boşul fırtına
bir bütünlük içermeksizin kaotik ve tektir

I.

Çanların usulca çaldığı
isli bir düş yolculuğunda
burnumda ıslak orman kokusuyla
dudaklarımın çatlayan kabuklarını dolduran nem
getiriyor hüznümüze mâtem.

unutmak zordur aynı kokuyu
çeyrek asırdır taşıdığım burnumda
içilen şeytanın göz yaşlarıdır
hayat dediğin sanrıdır
yüktür ana rahminden bu yana
ağır ve büyüktür
acısı cin kuyusunda gizli ağu
dolaşır damarlarımda.

Demle karışmış
baygın gözlerimden fışkıran sarmaşıklar,
önümde beliren tarantulalar
dallarıma kökümden tırmanırlar

hissedilen hep aynıdır hatırladığım
dört duvar arasında,
burnumda ıslak orman kokusuyla üstelik.

Çatlayan dudaklarımın kabuklarını dolduran nem
ilişir gözüme
belirir mâtem,
buğusuyla sırını unutmuş mat ayna
usulca karşımda durur.

Sarmaşıkların diplerinden tutunmuş kükreten otu
duysa, aslanı yerinden sıçratır
Chemtrail bulutlarına neden olur
boğulur zaman
derinden bir uğultu duyulur

gözlerimi gözlerimden alamam.

Burnumda ıslak orman kokusu
her ağacın dibinde mantarlar var
yeni bir başlangıcın habercisidir
tırmanan karıncalar
omurga kemiğimden saç uçlarıma kadar
yarış yaparlar
bırakırlar larvalarını saç diplerime.

onarırım
aynanın kırık yerlerini.

II.

Sanrıyla-gerçeklik arasında, yakınken gerçeğe daha
o ilk inen sözün etkisiyle daldım uykuya ve
sonrasında mağaramı örümcekler korudu

bekledim tokadımı
sesinden sır vermeyen plasentalı
ebesiz peygamberler eşliğinde.

sol kulağımı kemiren yarasa yavruları,
sol kulağımın uğuldayan yanı ve
fısıltıların yükselen desibeli ilahi bir psikozdur.

III.

Gizemli uzuvlardan fışkıran alkaloitlerin etkisiyle
dalgaların saatte binbeşyüz kilometre hızla sahillere yayıldığı
bir hışımla kopan tufan,

balkonda brandanın renk değiştirdiğine şahit olan serserinin
düşünce gücüyle bulutlarda oturma isteği ve
binaların saygı duruşunda beklemeye başlaması,

devrilmeye ramak kala
kahkaha atan şairlerin ilenç uğultusu,

tutkusu olmayan sahte gülüşlerin düştüğü sonsuz boşluk ve
paralel evrene başlayan uzun yolculuk,

parklarda ve ıssız bankların üstünde terleyerek
titreyerek çenesi kilitlenmiş halde zaman kavramını eriten gömüt,

mum üstünde kanat çırpan kelebek, “Tesadüf”‘te bong ruleti
dostluğun en kutsal mertemesinde bayılıp
sabahın altı buçuğunda da tekrar
fokurtulara kulak veren deneyim tutkunları,

özgürce yaşamak için deliliğini savunan ve
özgürce yaşamak için deliliğini gizlemeye mahkum olan
yüce nesil.

Buz üstünde çırpınan son geyik
karadelikten baş göstermiş son solucan
damla damla eriyen son biçimsiz buz
Huxley’in kutsal adası ve giz
son dumanı çok sert çekmeliyiz
başka türlü nasıl bilebiliriz bu kutsal gerçeği ?

Yürüyün çocuklar
göğün rahmine gidelim
bilge Einstein’ın dileği budur
kudurtur yıldızların gülümseyişi…

2017