Peşin Parayı Şiiri - Ahmet Karaaslan

Hoca komşuya gitmiş,
Yalvarmış, rica etmiş.
Demiş: “Öderim bu yaz.”
Borç para almış biraz.
Tükenmiş günler, aylar
Adam Hoca’yı paylar:
— Neredeyse yıl oldu,
Borcun vadesi doldu.
Hocam bu kadar yeter,
Paramı getir de ver...

Hoca demiş: — Öderim.
Tamamlansın çitlerim.
Tarlanın kenarına,
Dikenli telle ona,
Bir engel yapıyorum,
Baharı bekliyorum...
Sabret bahara kadar,
Bir ay kadar zaman var.
Demiş ki alacaklı:
— Nerden aldın bu aklı?
Yine buldun bahane!
Çitlerinden bana ne?
Çit, tarla ile para...
Kastın nedir maskara?..
Hoca demiş ki ona:
— Doğru söylerim sana.
Billâh yoktur yalanım
Komşum şudur plânım:
Yeni kurdum tuzağı,
Sırtındaki yapağı,
Dikene takılacak,
Yünler de toplanacak.
Pazarda satılacak,
Parası alınacak.
Biraz sabır, az kaldı
Nerdeyse tamamlandı...

Adam, şaşırıp kalmış.
Öfkelenerek dalmış.
Gülmeye başlayınca,
Demiş ki ona Hoca:
— Duydun peşin parayı,
Atarsın kahkahayı!..