Pervane Gönül Şiiri - Muharrem Öztürk 2

Pervane olduk yandık aşkın narına
Derde düçar gönül çıkarmı yarına
Yarin hasreti körük verir harına
Aşk elinden gönül daha neler çeksin

Ben yandıkça gönül daha dertli döndü
Tam kavuşacakken gözün feri söndü
Kül oldu lakin tekrar harlandı yandı
Aşk elinden ha gönül ne edeceksin

Ahu gözlü güzel dilber çekmişti yayı
Bir oka teslim oldu gönül sarayı
Her bakış yaktı tazeledi yarayı
Bu yarayla gönül nerye gideceksin

Aşk derttir lakin sabret gönül ah etme
Derdi çek amma sakın kâr gütme
Nâra dönsen bile dumanını tütme
Davan yoksa gönül sen ne güdeceksin

Ey aşık visal belki kalır ahrete
Yârdan gayrısına lal ol girme sohbete
Yaran derinse at kendini gurbete
Gariplik nedir Gönül sen ne bileceksin

Ey divane atsalar yardan ırağa
Geçme sevdadan girene dek toprağa
Kanadın yansa da ara verme dönmeğe
Yanmaktan gönül ne gün kül olacaksın

Öztürk aşka gir sende menzilini tut
Pervane olan aşık tanımaz hudut
Kem söz diline gelse de söyleme yut
Yeter ki sev gönül birgün güleceksin...

28 Ocak 2020