Duvarlar ağladı
Gidenlerinin ardından
Haykırışları sessiz
Sesleri dilsizdi
Ben gördüm
Heyecanla fırçasını alıp
Tuvaline sarılan ressamın
Renklerin kaosa dönüşmesiyle
Hüzne bürünen tablosunda
Özenle sıralanmış
On üç adet
Benim dağlarım güneşe yakın
Sevmelere erişilmez engeldir
Sevgilim
O güneş ki
Yüreklerimizde yangın
Çıkarsan bir gün dağlarıma
Yüreğimde filizlenip
Kanımı kıpırtadan
Umut yüklü
Sevgi trenim
Artık hareket zamanı
Öyle bir yolculuk düşlüyorum ki
Boyalı sözler söyledi
Sevgilim
Gemiler geçirdim
Gözlerimden
Gözleri boyalıymış meğer
Yüreğimi acıttı
Bu yaşta nasıl dokunuyor
Bilseniz,
Yürek ağrısı
Oyalanmak diye lakırdı ediyorlar
Nafile
Tutmuş bırakmaz
Yalnızlık uzatmış
Siyah tenli kollarını
Boğacakmış gibi bakıyor
Bocalıyorum
Tez çağır
Korkuyorum
İncecik bir tomurcuksun dalında
Gün gelecek doğan güneşle açacaksın
Sen ne gürbüz ne ceylan bir çocuksun öyle
'Sevgi Üstüngel'den alacaksın gücünü
Azminle doğacak güneşin
Azminle büyüyecek
Kadının yüzü
Erkeğin sesi
Boyalı
Bakışıp ağlaştılar
Yitikti
Söylenecek sözler
İncir ağacının altında
üç kardeş otururdu
incir ağacının sütünden
daha aktı sevgileri
üç ayrı insan
üç ayrı dünyaydı onlar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!