Görmüştüm bicare bir çoçuk
Vardı sekiz yaşında gözleri siyah boncuk
Taşıyordu elinde simit dolu bir sepet
Sanki o sokağa atılmış bir demet
Şiddetli yağmur altında koşuyordu
Hayat yolu bazen pembe
Bazen siyah bulutlarla örtülü
Kah sevinir güler kah ağlatır bir üzüntü
Cesur olmalı bu yolda ilerlerken insan
Hayatın acılarından kaçmamalı her an
Işıklı gözleri Sesiyle sözleri
Heyacan kaynagım
Varlığı hayatım
Ona ben sahiden
Herşeyiyle
Hayranım..
Sevmek hoş kokulu bir gül
Istırap onun zehirli dikeni
Bu zehirle yansam bile
Ümit kadar teselli veren
Gülün tatlı tebessümü....
İnce bir sızı yine içimde
Gönlüm gidiyor ıstırap peşinde
Akşam bir hüzün gibi düştü içime
Ağlıyor kalbim görünürüm neşe içinde
Neden kederliyim bilmemki böyle
Nereye gitse Türk belli eder kendini
Şan kahramanlıkla gösterir cesaretini
Kore’de yükseldi Türklerin sesi
Örnek verdi herkese onların askerlik sevgisi
Subay, er hepside cesaret gösterdiler
Hakiki sevgiyi ölçüye koydular bir gün,
Öbür gözüne dünyanın nimetlerini yığdılar o gün,
Ölçmek istiyorlardı akıllarınca sevginin kıymetini,
Fakat ağır gelmişti sevgi herşeyden,
Harcadılar boşuna kuvvetlerini.
İkimizde çok gençtik
Birlikte büyüdük birlikte yaşlandık
Sevimli yuvamızda
Beraber güldük beraber ağladık
Çok güzel günlerimiz oldu
İçimde bilmediğim bir saadet duyuyorum
Ah ne güzel bir gün, mesut oluyorum
Bahar rüzgarı okşuyor saçlarımı seviniyorum
Sanki sevgiliden selam alıyorum
Ah ah ne kadar memnunum bilmeden
Yağıyor elmas taneleri gibi saçılıyor her yere
O dur gökyüzünün göz yaşı, sanki dökülüyor hece hece
Bunda gizli itiraflar göz yaşları saklanmış iniyor bazı gece
Yağmur bazen yavaş yavaş ümitsiz göz yaşları gibi akar
Bazen şiddetlenir çoşar sanki isyana kaçar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!