Peri Şiiri - Keziban Arpacı

Hüznü yüzünden süzülen şebnem
Düşersin her mevsim kirpiğimizden
Gurbetin içinde tükenmez elem
Duyarız sessiz gözlerimizden

Damlayan umutlar bol yüreğine
Tebessüm çekinirmiş dudaklarından
Kolların yakışmış kimsesizliğe
Gecenin serinliğiyle saçlarından

Kayan yıldızlarmış gamzelerin
Gelinlik kız gibi arka bahçede
Kime dokunduysa narin ellerin
Dağlarmış değdiği yeri gizlice

Aşkın efsununu söyler durursun
'Sarışın buğdayısın rüyalarımızn'
Yaralı gönüllerin teselli yorgunusun
Ve esrarı vuslatsız hülyalarımızın

Seninle güzeldi belki de Leyla
Ruhun Kerem'le ne kadar yandı
Tam kavuşacakken çöller Mecnun'a
Işıklar söndü perde kapandı.

sandıklı,ikibinon7,nisan