Penceresi Kapalı Kapılar Açıyorum

Penceresi kapalı kapılar açıyorum
Buğusu vebalının ardına bakıyorum
Duyamayınca toprağın nemli kokusunu
Hayalimi yazdığım camlara tozan oluyorum
Ciğerime beşer(i) bir dumanın zehrini salıyorum
Silmeye kalkınca kurumuş göz yaşlarımı
İçime akıtmadığıma yanıyorum
Midem kupkuru
Tenim ıslak
Terimin tuzunu tadıyorum
Pencerenin dibinde
Yağmura adak adıyorum

Viran pencereler aralanmış
Kapılar kapanmış
Toprağın sesini kokluyorum
Davet ediyor tohumuna
Ölümüne yüksekten korkuyorum
Telaşla kapının tokmağına atılmanın uğraşında
Bileğim oldukça yorgun

Aralanmış pencereden
Seslensem komşuma
Sesine gıcık
Gözümle tarttığımda
Kilosunun ağırlığına hasta oluyorum

Çizgimin tozlu aynasında
Seni hatırlayınca
Kilidimin izine koşuyorum
Uzanmak için dört tarafı açık mekana
Kapıları aşmak gerek
Ama ben duraksamasız
Direncimin sınırına mı çarpıyorum

31 Ocak 2001 - İstanbul