Paylaşmak İsterdim Şiiri - Akın Korkmaz

Ben seninle paylaşmak isterdim
Ayakta gittiğimiz otobüsün bir karış açık camını
Solumak isterdim içeri sızan buz gibi havayı
Aniden basılan her olur olmaz frende
Sallanan askıya can havliyle tutunmak
Birbirine dokunurken ürkek parmaklarımız
Kalabalığın içinden kaçıp gözlerine sığınmak
Göz bebeklerinde tütsün isterdim ocağımız

Ben seninle paylaşmak isterdim
Boğazda gezinen vapurun alt sırasını
Yan yana otururken seninle ikimiz
Paylaşmak boğazın iki yakasını
Ne güzel salınırdı köpük köpük deniz
Şarkılar duymak isterdim uzak gemilerden
Simitçi martılar üstümüzden geçerken
Onlar da olaya müdahil olsun isterdim
Baş şahitler Kız Kulesi ve Galata Kulesi
Boğazda görülmüş müdür hiç aşkın böylesi

Ben seninle paylaşmak isterdim
Yüce bir ağacın yere serilmiş gölgesini
Konuşmadan başımı dizlerine yaslamak
Yüzümde hissetmek isterdim o incecik elleri
İstanbul’un yedi tepesini paylaşmak isterdim
Dördü senin olurdu kalan üçü de benim
Bir tepenin aramızda lafı mı olur canım
Değil tepe yedi cihan bir olsa ben sana aşığım

Ben seninle paylaşmak isterdim
Eskimiş trenlerde sıcacık bir vagonu
Yıkılmış istasyonları yâd etmek
Rayların izinde kaybetmek yolumu
Düşle gerçek arası tünellere dalmak
Kayıp bir durakta seninle kalmak

Ben seninle paylaşmak isterdim
İnceden inceye yağan bir sağanak yağmuru
Kaldırımda ıslanan iki ahmak olmayı isterdim
Sırılsıklam âşıklar gibi yorumlamak durumu
İçime dolsun isterdim mis gibi toprak kokusu
Seninle gökkuşağının izini sürmek isterdim
Dur durak bilmeden peşine düşmek
Yedi rengin ortasından arşa yükselmek

Ben seninle paylaşmak isterdim
Şehir boyu uzanan kocaman bir sahili
Yaramaz çocuklar gibi denize taş atmayı
Yorulunca da göğe bakmak isterdim
Paylaşmak denizdeki maviyi gökteki karanlığı
Ceplerimize doldurmak avuç avuç yıldızları

Ben seninle paylaşmak isterdim
Kafa kafaya vermiş iki komşu mezarı
Kıyamete kadar seninle yatmayı
Bir olsun isterdim kemiklerimiz
Konuşmadan bir avuç toprak olmayı
Gerçek olsun isterdim sonsuz düşlerimiz