Pay Şiiri - Nuran Karaca

Uzak kentlerde bulunmak
ayrılıga bahane,
Gönüller’ sarmaşık misali
sarmışken birbirini.
Her kentte küflüdür dar
eski taştan sokaklar,
yalnızlıktır gecenin öteki adı
geceler aynı.
yıldız sayısı aynıdır gökte
bakışlar degişik açıdan olsa da...
her gece yıldızları sayarken uykuya dalışlar aynı.
ayın şavkı düşerken yüzüme,
hissederim memnunsun aklımın köşesinde olmaktan
bedenen uzaklarda olsan da .
Güçlüyüm söz dinlerim
yüreğim yokluğa hırçınlaşsa da ;susmasını öğrendi
bekleyişe ömrü feda ederim.
Bazen paslı bir hançer olur
tutkumu yaralarım,
acılar hoşgelince
kanlı gözyaşlarımı ikram ederim .
içtikçe beslenirler canavarlaşırlar
Kalkan’ımdır eğilmez başım
Olmaz onlara eyvallahım.
Aşk perisinin sunduğu tepsideki baldan, zehirden
pay alacak;
tek benim kalbim değildir ya !
seni unutmam bencil değilim .
sana da pay ayırırım
bir fırtına olur bir anda
yüregini ; alabora ederim.

8 - 50
26.11.2017