Bir kar karında
birinde bir çocuk
fırlatıp attı ruhunu
ama bilmiyordu
kapatıyor gözlerinin kapaklarını
İnsan oldum kaya oldum
İnsanda kaya oldum kayada insan
Havada kuş oldum kuşta gökyüzü
Soğukta çiçek, güneşte nehir oldum
Şebnemde parlayan şey
Kardeşçesine yalnız kardeşçesine hür
Tanımadığım bütün kadınlar adına seviyorum seni
Yaşamadığım bütün çağlar adına seviyorum seni
Enginlerin kokusu sıcak ekmeğin kokusu adına
İlk çiçekler adına eriyen kar adına
İnsanın ürkmediği temiz kalpli hayvanlar adına
Sevmek adına seviyorum seni
Kapattım kendimi sevdama, düş görüyorum.
Hangimiz yarattık öbürümüzü?
Beni unutmak için seviyordu beni o, ölmek için yaşıyordu.
Sevgilim, sevgilim, yitirmeyi diledim seni.
Yaşamayı öğretmiyor bana gözlerinin biçimi.
Ağla, taçyapraklarıdır yüreğin yaşlar.
Diz çökmüş göz kapaklarım üstüne
Saçlarım içindedir saçları
Hali var ellerimin halinden
Rengi var gözlerimin renginden
Düşmüş kuyusuna gölgemin
Fırlatılmış bir taş gibi göğe
Ipılık hala vücudun attığın giysilerinden
Gözlerin kapalı kımıldıyorsun
Bir şarkı gibi doğan
Belirsizce ama her yerden birden beliren
Kokulu ve hoşsun
Kimseler bilemez beni
Senin bildiğin kadar
İçinde yan yana uyuduğumuz
Gözlerin
Benim insan parıltılarıma
Önüme bakar bakmaz
Seni gördüm kalabalıkta
Buğdaylar arasında seni
Ağaçlar arasında
Sonunda gezilerimin
Hıncahınç bir kenar mahalle
Üstünde aylar sultanı ağustos günlerinden
Kıvıl kıvıl bir hale
Namus sözümüzden bu çember
Duramaz olmuş yerinde
Bulutlar adına söyledim onu sana
Deniz ağaçlan adına söyledim
Dalgalar adına dallardaki kuşlar adına
Gürültü taşları adına
Sevişen eller adına söyledim
Bakan bakılan göz adına
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!