Oturuyorum bir parkta,
Bankın birinde dalgınca.
İnsanlar nede neşeliler,
Kıskanılacak derecede.
Çocuklar buram buram saflıkta.
Öyleyse bir ben ahuzardayım,
Bir ben yalnızlıkta.
Bakışlar hep bir umut dolu,
Hep bir mesutluk göze çarpmakta.
Yemeler içmeler bile eksik değil,
Hayret böyle bir hayatta varmış demek.
Hayatlar sanki gülmekmiş,
Sonrada yemek ve içmek.
Rüya desem, rüya değil,
Gerçek desem, gerçek hayat böyle değil.
Sanırım kader başka,
Roller hep bambaşka.
Ahmet Türkkan
Kayıt Tarihi : 4.6.2015 10:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Oturuyorum bir parkta, Bankın birinde dalgınca. İnsanlar nede neşeliler, Kıskanılacak derecede. Çocuklar buram buram saflıkta. Öyleyse bir ben ahuzardayım, Bir ben yalnızlıkta. Bakışlar hep bir umut dolu, Hep bir mesutluk göze çarpmakta. Yemeler içmeler bile eksik değil, Hayret böyle bir hayatta varmış demek. Hayatlar sanki gülmekmiş, Sonrada yemek ve içmek. Rüya desem, rüya değil, Gerçek desem, gerçek hayat böyle değil. Sanırım kader başka, Roller hep bambaşka. Ahmet Türkkan
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!